De vriendschap tussen Lynn en ik gaat al jaren terug. We leerden elkaar kennen dankzij de wondere wereld van het internet. Nadat ik als 8-jarige had meegespeeld in de Vlaamse film ‘Buitenspel’, spraken veel mensen me aan via sociale media en in real life. Zo ook Lynn. Ik weet nog goed hoe ze naar mij toe rende na een uitzending van ‘Tien om te zien’, ondanks een leeftijdsverschil van enkele jaren, klikte het meteen. Vriendschap (/liefde) op het eerste gezicht dus. En vandaag, na meer dan tien jaar, nog altijd een vriendin waarvan ik weet dat ze me altijd door dik en dun zou steunen.
Door de jaren heen werden we dikke vriendinnetjes. Samen met Laetitia, Naomi en Emma bleven we geregeld afspreken en organiseerden we ontelbaar veel girlsnights. Elk van ons had eigen specialiteiten: Naomi & Laetitia zijn altijd gek geweest op muziek. Ze volgden de nieuwe bands op, vlogen naar alle landen van Europa om concerten bij te wonen en leerden me zoveel bij over muziek. Dan had je Emma, zij kon de sfeer volledig bepalen met haar prachtige stem. Telkens vroegen we haar om te zingen en dat kon ze als de beste. Lynn is altijd de zotte doos geweest. Door haar acteertalent en haar humor zorgde ze altijd voor de grappigste sketches en kan ze mensen als het best nabootsen. Naar elk van hen kijk ik vandaag nog steeds enorm op. We hadden en hebben vandaag nog steeds allemaal grote passies en ambities en vandaag lijkt het alsof eigenlijk iedereen van onze girls wel iets heeft bereikt of een stap dichter hebben gezet in het najagen van hun droom.
Zo ook Lynn Braem, mijn ‘choezie’, volgde haar droom helemaal tot in Amerika. Vandaag woont ze al bijna 4 jaar in LA, na studies ‘toneel’ te hebben gevolgd in het kunstonderwijs in Antwerpen. Meer over waarom ze naar daar verhuisde, vertelt ze zelf in het onderstaande interview:
Waarom ben je naar LA gegaan? Hoe ben je erbij gekomen?
De allereerste keer was voor een taalcursus en van het moment dat ik terug was aangekomen in België wilde ik alweer terug. Dus ik ben scholen beginnen opzoeken in Amerika die me wel aanstonden. Toen vond ik de New York Film Academy en zag dat ze ook een campus hadden in Los Angeles. Ik ben begonnen met mijn papieren in orde te krijgen en mijn auditie op te nemen en voilà een paar maanden later kreeg ik de e-mail dat ik was geaccepteerd. Ik wilde meer leren over acteren voor de camera dan theater. Alhoewel dat ik theater ook super vind is er toch een groot verschil met film/TV en theater.
Hoe heb je je voorbereid op je groot vertrek naar de States?
Ik was er eigenlijk helemaal klaar voor. Zo’n vijftal weken voor het vertrek voelde het ook wel heel echt aan. Ik begon afscheid te nemen van mensen die ik niet elke dag zie. Het was moeilijk om te geloven dat ik niet meer bij mensen kon binnenspringen. Het was tot nu toe de beste beslissing die ik heb gemaakt in mijn leven.
Vanwaar komt je passie voor acteren en toneel?
Als kind was ik een grote fan van W817 en ik dacht altijd dat wil ik ook kunnen doen. Kinderen laten lachen op TV als ze van school komen leek me super. Toen ik 8 jaar was had ik ook Britt Van Der Borght leren kennen en dat heeft totaal mijn visie op acteren verandert. Na al deze jaren is zij nog altijd iemand waar ik elke dag naar opkijk. Toen ik 10 jaar was ben ik naar de muziekschool beginnen gaan om dictie te studeren en later voordracht en drama. In het middelbaar ben ik woordkunst drama gaan studeren aan het SISA. En ik dacht altijd als ik dit voor de rest van mijn leven zou kunnen doen dan zou ik daar heel gelukkig mee zijn.
Wat is het grootste verschil tussen Antwerpen en LA, qua levensstijl?
De mensen zijn hier zeer open. Als je naar de supermarkt gaat, zal je heel vaak mensen hun life story horen aan de kassa. De mensen praten hier heel graag met onbekenden. Ik zou wel meteen het nachtleven wisselen met dat van Antwerpen. Alles gaat hier om 2 uur s ‘nachts toe en dat is toch iets dat ik nog altijd na die 3,5 jaar niet gewoon ben. De porties eten zijn hier veel te groot dus ik snap ook waarom mensen altijd leftovers in hun huis hebben.
Ooit heimwee gehad?
De wereldbeker was heel moeilijk voor mij omdat ik al mijn vrienden en familie naar feestjes zag gaan en zij de wedstrijden gingen kijken op groot scherm. Maar toen had ik ontdekt dat de Belgen die hier in LA wonen ook samenkomen in een bar om naar het voetbal te kijken en toen was dat gevoel van heimwee al heel snel over.
Wat mis je uit België?
Frietjes van de Frituur. Ik denk zeker 1 keer per week aan wat ik zou bestellen als ik naar een frituur kon. Natuurlijk mis ik ook mijn vrienden en familie, maar Skype en Face Time maken alles veel gemakkelijker.
Wat is je grootste droom?
Een van mijn beste vrienden hier in Los Angeles en ik zijn al een tijdje bezig aan een project en ik zou het heel graag tot leven willen zien komen op scherm. We hebben er al veel tijd ingestoken en het zou mooi zijn als ons hard werk beloond wordt.
Met wie zou je supergraag willen werken in de toekomst?
Als ik meteen zou mogen kiezen om in België met iemand te werken dan is het sowieso Britt Van Der Borght. Hier in Los Angeles zou ik meteen Melissa McCarthy kiezen. Ik hou van komedies en beide dames hebben een uniek gevoel voor humor. Melissa McCarthy heeft een carrière waar je als actrice alleen maar van kan dromen.
Welke beroemdheden heb je al tegengekomen daar in LA?
Ik heb al vele beroemdheden tegengekomen, maar mijn allereerste was in de eerste week dat ik was verhuisd en dat was Britney Spears. Toch wel een heel speciaal moment. Dit is ook de enige celebrity dat ik ooit heb gezien met een bodyguard de andere lopen eigenlijk heel gewoon over het straat.
Wie is je lievenlingsacteur/ actrice?
Allison Janney is een actrice die alle genres aankan en die in elk project op iemand totaal anders lijkt. Ik heh haar al enkele keren live aan het werk gezien en het verbaast me elke keer hoe goed ze is.
Welk personage zou je supergraag eens spelen? Je echte droomrol?
Ik zou heel graag willen sterven in een Quentin Tarantino film. Ik weet nog de allereerste keer dat ik Kill Bill zag. Al die figuranten werden vermoord door Uma Thurman en tot nu toe is dat nog steeds mijn droom.
Wat hoop je te bereiken in de toekomst?
Een paar maanden geleden hebben ik en sommige vrienden een sketchshow in elkaar gestoken ‘Made in the 90’s’. Het was de allereerste keer dat we het probeerden en het was een groot succes. Dus het zou super zijn als we dat kunnen blijven doen en dat we kunnen uitverkopen zoals de laatste keer. Ik zou ook heel graag mijn eigen projecten op poten willen zetten.
Welk verschil ervaar je tussen acteren (televisie, films) en toneel?
Theater is meer open en veel persoonlijker omdat je meteen voor de mensen staat er is geen terugweg. De mensen zullen meteen laten weten of ze het goed vinden of niet. Ik hou van de reacties dat je kan uitlokken bij de mensen wanneer je op een podium staat. Bij film is het afgezonderd, je zal pas weten wat de mensen denken nadat het project is afgemaakt.
Wat doe je het liefst?
Ik hou van film omdat ik met deze opleiding alle stappen heb geleerd. Ik heb geleerd om alles te doen en daardoor ben ik ook zelf beginnen schrijven. Ik hou van het monteren. Het is een fantastisch gevoel wanneer je zolang aan een project gewerkt hebt en dan kan je het eindresultaat laten zien. Hoewel ik nog altijd graag op een podium sta. Momenteel werk ik in een theater in Burbank als Stage Manager en het is echt een droom die uitkomt voor mij. Ik werk elk weekend met acteurs en actrices die me altijd verbazen met hun talent. De regisseur van dit toneelstuk haalt echt het beste uit deze acteurs en het is mooi om te zien hoe dit na wekenlang repeteren zo populair is.
Zo hopelijk vonden jullie het fijn te lezen over mijn all-time favorite: Lynn Braem.
Benieuwd geworden? Follow op instagram: someonetosayhito
